en door
Blijf op de hoogte en volg Natalja
26 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Napier
Hoi!
God wat gaat de tijd snel, nietwaar? Ga nu zo ongeveer mn derde week in, geloof ik. Ben de tijd en de dagen een beetje kwijt. Het is een beetje net zoals die vage dagen tussen kerst en oud en nieuw, alleen zonder afspraken en ' moetjes '. Super chill.
Wat me opviel is dat veel mensen in NZ op hun blote voeten lopen. Lekker aarden met de aarde. Ook geprobeerd, geen succes als het 30 graden is. Niet voor mijn tere voetjes iniedergeval, moet nog een beetje eelt kweken. Slippers zijn beter, voor nu. Waar ik ook heel blij mee ben, is becky, mn backpack. Waar ik eerder nog wel is op dr heb gevloekt met inpakken, en dragen, gaat het de laatste tijd echt soepel. Ik weet nu inmiddels waar ik alles het beste kan plaatsen, en hoe ik dr gemakkelijk op mn schouders zet, echt fijn. Geen paniek jongens, ik ben nog niet zo eenzaam dat ik tegen mn backpack begin te praten.. dat doe ik gewoon graag tegen dingen die mn dierbaar zijn. Met kempi had ik ook hele gesprekken. (R.I.P.)
Ik ben nu in Napier. Napier is een stadje gebouwd in art deco stijl, waar de taxi's jaren 30 auto's zijn en waar ze ook een art deco stijl festival hebben. De winkels zien er dus super leuk uit, het is net een klein museum en bijna elke winkel verkoopt dan ook jaren 30 kleding. Van die hoofd kettingen en hoeden en jurken en noem het maar op. Het festival is in februari, maar ik denk dat ik dan aan de andere kant van het land ben, dat is best jammer. Al kan ik altijd nog naar Napier toe reizen natuurlijk, want ja wat houd me tegen? De busreis van zeker meer dan 6 uur waarschijnlijk. Er is ook zoveel overal te zien, kan niet alles meemaken. En dat hoeft ook niet van mezelf gelukkig.
Hier in de buurt, woont een hollands stel. In Hastings, ik kende ze zelf niet maar ik kreeg het adres van Bob (nogmaals bedankt!). Nu heb ik dankzij autoparty skills opgebouwd in bellen met onbekende mensen, maar ik vond het toch een beetje spannend. Wat ga je zeggen & vragen aan mensen die jou niet kennen, en jij hun niet? Ik wist zelf ook nog niet zo goed wat ik van ze wou.. kopje koffie & een gezellig gesprekje eigenlijk. Maar ik was in de buurt, en ze wisten dat ik naar NZ zou komen dus vond niet dat ik het kon maken om stilletjes voorbij te cruizen. Dus ik heb ze gebeld. Hi my name is Natalja from Holland, i've got your number from uncle Bob.. Maar ze wisten van mn komst dus dat scheelt al een hoop. Ze hebben een grote appel farm, waar ik eventueel ook zou kunnen werken. Goed, gebeld dus en ze wouden me gelijk wel ophalen, gewoon voor de gezelligheid. Carla haalde me op bij mn hostel, en door naar hun huis in Hastings wat 20 minuutjes rijden was.
Wauw, zo'n boerderij wil ik ook als ik later groot ben! Super mooi & groot, leuke lieve hond, kipjes & eendjes scharrelde rond. Hun dochter & schoonzoon wonen op het erf in een tiny house wat ze zelf maken van containers, het leek best op ons kampje thuis. Alleen dan in the middle of nowhere, met veel appelbomen. En zonneschijn. Werk ging em niet worden, want plukken begon pas half februari en ik wil graag in Queenstown zijn in maart. Maar wel heerlijke koffie, en de dag daarna heb ik daar geslapen. Deze keer haalde Jerfaas mij op, spullen gedropt bij hun thuis en gelijk door naar het strand. Super mooi strand, achter de bergen wat lijkt op een sleeping giant, en gewoon weer een bizar mooie omgeving. Ongelofelijk wat moeder natuur kan doen aan deze kant van de wereld. Carla is een goede chef, en had allerlei lekkere dingen mee. Goed geregeld zo. Fijn ook wel een eigen prive kamer & douche, met een heerlijk bed. Geen duitser die snachts in al zn plastic zakjes gaat lopen wroeten, zonder slippers douchen wat een luxe! Leuke feitjes ook om te laten zien hoe klein de wereld eigenlijk is.. Carla's oma heet van haar meisjes naam de Man. Mijn opa de Man, had een neef die hier in NZ woonde, ook in Hastings. Carla & Jerfaas kende hem persoonlijk niet, hij is een poos geleden overleden, maar zijn vrouw wel. Die zit bij hun in de kerk. Zelf heb ik haar ook gezien, toen we onderweg waren & Carla zwaaide naar een oud vrouwtje. Kwam er later dus achter dat dat mevrouw Baaijens was. Vond ik leuk.
Eindelijk mn bankzaken geregeld, hier int dorp zijn ze een stuk makkelijker dan in big city Auckland. IRD nummer aangevraagd wat moet, als je wilt werken. Even wachten tot ik dat nummer ook daadwerkelijk heb, en dan kan ik gaan werken..als ik zou willen. Vakantie bevalt me ook wel goed eigenlijk. Fijn hostel ook wel, veel Japanezen (wil niemand voor het hoofd stoten hoor, soms is het makkelijk om mensen in hokjes/vakjes te plaatsen zodat iedereen het begrijpt) dus inmiddels kan ik half chinees/japans/koreaans. Maar iedereen wel heel vriendelijk, ookal kunnen ze niet zo goed engels. 2 gave Canadezen ontmoet ook, die vroegen of ik mee ging minigolfen. Ik zei dat ik alleen kan midgetgolfen, en ook niet zo goed. Vonden ze gek, kan je toch niet zeggen, midgetgolfen. Zo heet het toch wel bij ons? Of heb ik dit bedacht in mn hoofd? Ik vertelde dat je in Nederland een midget mee krijgt, die je ballen haalt. Leek ze wel wat. Goed ik was niet de slechtste van de 3, wat denk ik niet aan mij lag maar eerder aan de prestaties van de slechtere.
Anyway, het zijn echt hele aardige grappige gasten die Canadezen. Goed voorbeeld, bedankt.
Nu alles geregeld is, bank technisch, en ik de fijne familie van Beek heb ontmoet, gaan we weer verder. Naar Wellington. Morgen vroeg vertrekt mn bus, en dat zal vast weer een prachtige reis worden. Helaas werkt dat foto's uploaden op deze site niet zo goed, dus moeten jullie me maar geloven op mn blauwe ogen. Oke nou bedankt weer! Dikke kus xxx
God wat gaat de tijd snel, nietwaar? Ga nu zo ongeveer mn derde week in, geloof ik. Ben de tijd en de dagen een beetje kwijt. Het is een beetje net zoals die vage dagen tussen kerst en oud en nieuw, alleen zonder afspraken en ' moetjes '. Super chill.
Wat me opviel is dat veel mensen in NZ op hun blote voeten lopen. Lekker aarden met de aarde. Ook geprobeerd, geen succes als het 30 graden is. Niet voor mijn tere voetjes iniedergeval, moet nog een beetje eelt kweken. Slippers zijn beter, voor nu. Waar ik ook heel blij mee ben, is becky, mn backpack. Waar ik eerder nog wel is op dr heb gevloekt met inpakken, en dragen, gaat het de laatste tijd echt soepel. Ik weet nu inmiddels waar ik alles het beste kan plaatsen, en hoe ik dr gemakkelijk op mn schouders zet, echt fijn. Geen paniek jongens, ik ben nog niet zo eenzaam dat ik tegen mn backpack begin te praten.. dat doe ik gewoon graag tegen dingen die mn dierbaar zijn. Met kempi had ik ook hele gesprekken. (R.I.P.)
Ik ben nu in Napier. Napier is een stadje gebouwd in art deco stijl, waar de taxi's jaren 30 auto's zijn en waar ze ook een art deco stijl festival hebben. De winkels zien er dus super leuk uit, het is net een klein museum en bijna elke winkel verkoopt dan ook jaren 30 kleding. Van die hoofd kettingen en hoeden en jurken en noem het maar op. Het festival is in februari, maar ik denk dat ik dan aan de andere kant van het land ben, dat is best jammer. Al kan ik altijd nog naar Napier toe reizen natuurlijk, want ja wat houd me tegen? De busreis van zeker meer dan 6 uur waarschijnlijk. Er is ook zoveel overal te zien, kan niet alles meemaken. En dat hoeft ook niet van mezelf gelukkig.
Hier in de buurt, woont een hollands stel. In Hastings, ik kende ze zelf niet maar ik kreeg het adres van Bob (nogmaals bedankt!). Nu heb ik dankzij autoparty skills opgebouwd in bellen met onbekende mensen, maar ik vond het toch een beetje spannend. Wat ga je zeggen & vragen aan mensen die jou niet kennen, en jij hun niet? Ik wist zelf ook nog niet zo goed wat ik van ze wou.. kopje koffie & een gezellig gesprekje eigenlijk. Maar ik was in de buurt, en ze wisten dat ik naar NZ zou komen dus vond niet dat ik het kon maken om stilletjes voorbij te cruizen. Dus ik heb ze gebeld. Hi my name is Natalja from Holland, i've got your number from uncle Bob.. Maar ze wisten van mn komst dus dat scheelt al een hoop. Ze hebben een grote appel farm, waar ik eventueel ook zou kunnen werken. Goed, gebeld dus en ze wouden me gelijk wel ophalen, gewoon voor de gezelligheid. Carla haalde me op bij mn hostel, en door naar hun huis in Hastings wat 20 minuutjes rijden was.
Wauw, zo'n boerderij wil ik ook als ik later groot ben! Super mooi & groot, leuke lieve hond, kipjes & eendjes scharrelde rond. Hun dochter & schoonzoon wonen op het erf in een tiny house wat ze zelf maken van containers, het leek best op ons kampje thuis. Alleen dan in the middle of nowhere, met veel appelbomen. En zonneschijn. Werk ging em niet worden, want plukken begon pas half februari en ik wil graag in Queenstown zijn in maart. Maar wel heerlijke koffie, en de dag daarna heb ik daar geslapen. Deze keer haalde Jerfaas mij op, spullen gedropt bij hun thuis en gelijk door naar het strand. Super mooi strand, achter de bergen wat lijkt op een sleeping giant, en gewoon weer een bizar mooie omgeving. Ongelofelijk wat moeder natuur kan doen aan deze kant van de wereld. Carla is een goede chef, en had allerlei lekkere dingen mee. Goed geregeld zo. Fijn ook wel een eigen prive kamer & douche, met een heerlijk bed. Geen duitser die snachts in al zn plastic zakjes gaat lopen wroeten, zonder slippers douchen wat een luxe! Leuke feitjes ook om te laten zien hoe klein de wereld eigenlijk is.. Carla's oma heet van haar meisjes naam de Man. Mijn opa de Man, had een neef die hier in NZ woonde, ook in Hastings. Carla & Jerfaas kende hem persoonlijk niet, hij is een poos geleden overleden, maar zijn vrouw wel. Die zit bij hun in de kerk. Zelf heb ik haar ook gezien, toen we onderweg waren & Carla zwaaide naar een oud vrouwtje. Kwam er later dus achter dat dat mevrouw Baaijens was. Vond ik leuk.
Eindelijk mn bankzaken geregeld, hier int dorp zijn ze een stuk makkelijker dan in big city Auckland. IRD nummer aangevraagd wat moet, als je wilt werken. Even wachten tot ik dat nummer ook daadwerkelijk heb, en dan kan ik gaan werken..als ik zou willen. Vakantie bevalt me ook wel goed eigenlijk. Fijn hostel ook wel, veel Japanezen (wil niemand voor het hoofd stoten hoor, soms is het makkelijk om mensen in hokjes/vakjes te plaatsen zodat iedereen het begrijpt) dus inmiddels kan ik half chinees/japans/koreaans. Maar iedereen wel heel vriendelijk, ookal kunnen ze niet zo goed engels. 2 gave Canadezen ontmoet ook, die vroegen of ik mee ging minigolfen. Ik zei dat ik alleen kan midgetgolfen, en ook niet zo goed. Vonden ze gek, kan je toch niet zeggen, midgetgolfen. Zo heet het toch wel bij ons? Of heb ik dit bedacht in mn hoofd? Ik vertelde dat je in Nederland een midget mee krijgt, die je ballen haalt. Leek ze wel wat. Goed ik was niet de slechtste van de 3, wat denk ik niet aan mij lag maar eerder aan de prestaties van de slechtere.
Anyway, het zijn echt hele aardige grappige gasten die Canadezen. Goed voorbeeld, bedankt.
Nu alles geregeld is, bank technisch, en ik de fijne familie van Beek heb ontmoet, gaan we weer verder. Naar Wellington. Morgen vroeg vertrekt mn bus, en dat zal vast weer een prachtige reis worden. Helaas werkt dat foto's uploaden op deze site niet zo goed, dus moeten jullie me maar geloven op mn blauwe ogen. Oke nou bedankt weer! Dikke kus xxx
-
26 Januari 2018 - 11:10
Marjan:
Hi lieve schat wat kan jij leuk vertellen haha , je kunt altijd nog schrijfster worden!!! Wat tof om te lezen dat je het zo naar je zin hebt! Ik had ook niet anders verwacht hoor, je hebt een mooie reis gekozen. Hier is het natuurlijk lekker grauw en mistig , duh als altijd in januari en febr en maart -
26 Januari 2018 - 11:14
Marjan:
Je aunti en telefoons zijn een ramp, heel Mn verhaal weg -
26 Januari 2018 - 11:15
Marjan:
Heel veel liefs!!! ❤️❤️❤️❤️ -
27 Januari 2018 - 09:16
Opa En Oma De Man:
Hoi Talpa, geweldig hé die mooie reis en zo beleef je nog eens wat. Wij, Oma en Opa, genieten ervan.Je hebt gezwaaid naar een oud vrouwtje die Baaijens heet. Ik zal je zeggen dat is verre familie van je Ja..ja! en ik zal zeggen hoe dat zit. Mijn moeder (dus de oma van je vader) had een zus (tante Areke) Je vader, Leendert en Anita hebben ze gekend. Die tante Areke was getrouwd met een Baaijens en kregen 3 kinderen. Eén ervan heette Flip Baaijens en heeft aan de hoge tuinbouwschool in Boskoop gestudeerd. Toen hij afgestudeerd was kreeg hij verkering met een zekere Els (meen ik) Kort daarop is hij geëmigreerd naar New Zealand dat was zo rond 1955. Enige jaren later is zijn verkering hem nagereisd en zijn ze getrouwd (zij moest eerst 18 jaar worden anders mocht ze niet weg van haar ouders) Die neef van mij " Flip Baaijes" is een tuinderij begonnen in Heastings. Ze hebben kinderen gekregen maar hoeveel weet ik niet. Flip Baaijens is vroegtijdig overleden op een vakantie reis ergens in Himalaya, meen ik. Zijn vrouw Els heeft de tuinderij verder doorgezet met later meen ik een nieuwe echtgenoot. Dus Talpa als je daar een Baaijens tegen komt is het verre familie van je.!
leuk hé.
Nou geniet verder, groeten Opa en Oma -
28 Januari 2018 - 08:30
Mam:
Hey pop, wat weer een mooi verhaal om te lezen alsof we er zelf bij zijn, inmiddels ben je in wellington zal wel een prachtige reis zijn geweest, de slaapkamers zijn klaar ,de mancave is klaar, je zus krijgt een schattig bolletje zo leuk, bij olwen was ook alles goed ,dus alles gaat goed hier, wat zou het gaaf zijn als juud ook die kant op zou komen, ben heel benieuwd , nou liefie , voorzichtig veel plezier , love you, mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
