Het goede leven

Ik ben al een week of 2 bezig met dit verhaal, maar het komt er gewoon niet van. Nu ik een poosje niks heb geschreven wordt het zo’n ellendig lang verhaal wat niet meer leuk is om te typen. Maar goed hier zijn we dan.

Ik ben nog steeds in Queenstown, and i still love it. Ik ben middels al een local, krijg local stickers bij de bar, biertjes voor 5 ipv 10 dollar, en een speciale taxi-rate. Belachelijk eigenlijk, ik had geen idee dat er local prijzen waren maar de hele stad doet er aan mee. Maar Queenstown dus, het uitzicht verveeld me nooit, en ik doe de omgeving steeds beter leren kennen. Hier verderop is Frankton, waar ik eigenlijk alleen heen ga om goedkoop boodschappen & dikke truien te kopen. Dan heb je Arrowtown, een prachtig goldmine dorpje nog in oude stijl met een paar prachtige tracks in de omgeving. En Glenochry, waar een gedeelte van de lord of the rings is opgenomen wat me eigenlijk niet interesseert want ik herken de bergen toch niet. Maar het is mooi. Het weer is zeer onvoorspelbaar maar dat maakt het eigenlijk wel leuk. De zon schijnt bijna elke dag, maar het is hier wel super koud geweest. Ik kon de sneeuw bijna aanraken. Ik kan gewoon niet geloven dat het thuis warmer is dan hier. Maar strakjes heb ik 3 zomers op een rij dus ik mag niet klagen. Nu is het weer wat warmer gelukkig, dus lekker kamperen en touren. Wat mis ik mn campertje hier zeg, zou echt perfect zijn. Het is zo mooi om hier te cruizen. En iedereen doet hier hitchhiken. Collega’s ook, na werk als ze geen zin hebben om de berg op te lopen. Ik heb zelf niet gelift, maar wel iemand opgepikt. Bleek een halve hollander te zijn, kleine wereld. En ik ken alle horror stories al wel hoor, en natuurlijk ben ik voorzichtig pa & ma but to be honest, ik heb me nog geen seconde onveilig gevoeld. Overal heb je gekke mensen natuurlijk, maar ik denk dat nieuw zeelanders & travellers behoorlijk chill zijn. En enge beesten heb je hier niet, al zijn er wel spinnen.. ik heb nog niet zo heel veel wild gezien helaas, op vogels na maar dat komt vast wel aankomende tijd. Goed wat heb ik allemaal gedaan deze weken…

Ik heb gebungeejumpt!!! Jeheeeee als ik er weer over na denk word ik weer enthousiast. Damn wat een gaaf gevoel was dat zeg. Appie was hier, kwam even op visite in Queenstown & ik wil al heel lang bungeejumpen. Dit was het moment. Dus de nevis bungee & swing geboekt, achter elkaar. Ik was behoorlijk zenuwachtig en zaterdag was het dan zover. Vroeg op, ontbijtje, klein beetje stress want ik dacht dat Appie zich had verslapen, op zn deur geklopt geen reactie.. Paniek! Was die gewoon douchen gelukkig. Op naar city center, verzamelen, busje in, en op naar de nevis river valley. We waren met een groepje van 15 man ofzo en het ging op gewicht. Ik was een van de laatste, lekker de spanning opbouwen. Je staat in een glazen gondola op 134 meter hoogte en ziet iedereen springen. Mijn beurt! Hop in de doktersstoel, ingesnoerd en dan voetje voor voetje naar het springplankje. Eigenlijk durfde ik niet meer, maar die gast had me vast. En vooral niet naar beneden kijken. Dat was denk ik het meest spannend, die 10 seconden op het plankje en het gevoel dat je om gaat vallen ofzo. En dan telt ie af, 3 2 1 jump! En de eerste gedachte was noooo ik ga niet springen en toen sprong ik al. En voor 5 seconden staat alles stil. De tijd, mn hart, mn gedachtes. En then the adrenaline kicks in. Hang je dan op zn kop te bouncen. Ja echt heel gaaf ik heb de longen uit mn lijf geschreeuwt het was echt zo tof. Dat gevoel als je daar zo hangt. Na 3x bouncen moest je aan een ‘touw’ trekken en dan zou je rechtop zitten zeg maar, kreeg ik natuurlijk niet voor elkaar. Misschien beter ook want zitten op 134 meter geeft me toch een ongemakkelijk gevoel. Na de bungee kwam de nevis swing, een big ass schommel eigenlijk. Doe maar de engste manier, achterstevoren handen los zei Appie. En daar hang je dan op je schommeltje, en die gast drukt op een knop en je word los gelaten en swing je heen en weer. Achterstevoren. Oh wat was dat eng zeg. En vooral als je stil hangt en omhoog getakeld word & weer naar de cabine. Meehh dat was echt een naar gevoel ik was echt heel bang haha. Doe mij maar bungeejumpen. Ik ben echt super blij dat ik het heb gedaan, en wil hiervan graag mijn hobby maken. Any sponsors?

En Appie ging weer verder met zn reis, en ik verder met mn leven hier. Bungee jumpen voorbij, maar ik denk er nog vaak aan terug en word weer helemaal excited. Verder heb ik een paar mooie feestjes gehad. Een werk feestje, in london bar waar tegenwoordig ook de jamsession word gehouden. Dit omdat de gasten uit het appartement zijn gekickt. De eigenaar vond de jamsessions blijkbaar niet zo leuk als wij. Jammer, want het was echt heel chill. Nu is het in een bar, en dat is anders. Mensen durven dan niet zo goed. Ik ben ook naar een supergave bush-dove geweest. Het eerste wat ik dacht, wat is een bush-dove. Het is zeg maar een rave party in het bos. In the middle of nowhere richting Glenorchy, ongeveer 45min rijden van Queenstown. Ik denk dat we met zn 13en waren ofzo, hostel & werkmaten. We kwamen aan toen het donker was, geen idee waar we waren. Just follow the music, en dan zie je vanzelf de lampies. En wauw, ik keek mijn ogen uit. Het was net een mini paradijs party. Een dj-set, een dansvloer vol dansende mensen, dik vuur, hangmatten, vrolijk gekleurde lichtjes, glowsticks, vuurwerk en een hele hoop blije mensen. Verkleed in dieren-onesies & veel glitters. Ooh het was echt heel gaaf. Lekker dansen, ik heb de hele nacht en vroege ochtend gedanst. Even getukt in de auto en wakker worden met de muziek nog op de achtergrond, overal auto’s en tenten, aan het meer. Met de zon die opging achter ons, en de bergen voor ons omtoverde in goud. Wauw heerlijk wakker worden. Tijd om te slapen, op naar huis. Dat was ook mn eerste keer rijden, en het was prachtig. Je kan zulke mooie stukken touren hier in de omgeving, heerlijk. 2 uur later kwam de rest thuis, omdat de politie er een eind aan maakte. Wel aardig van ze, om eind van de ochtend te komen.

En lekker kamperen ook! Ik ben naar lake tekapo geweest, super mooi daar. Ik denk dat ik nog nooit zulk blauw water heb gezien. Turquoise eigenlijk. En ik was weer de bob, wat mn favoriete rol is want dan mag ik rijden jehee! Deze keer in een dikke vette jeep, 3 uur lang. Spelletjes doen, kletsen, rondjes lopen, geen fik deze keer. Dag daarna vroeg werken dus hop weer terug. Was mn eerste echte camping trip hier en ook al was het kort het was nice. En vorige week zijn we naar Sam Summers hut geweest op mount Crichton. Gebouwd in 1930. Boven op de berg midden in het bos. Lekker hiken met je backpack. Ik ben er wel achter dat ik de weg naar beneden vaak leuker vind. Minder goed voor je knieetjes maar beter voor je zuurstof. We waren met zn 5en, we gingen smiddags al met zn 3en om de boel de verkennen. Ik teminste, de rest is er al een keer geweest. Dikke vuurplaats, klein mini hutje met 3 bedden, ook een fikplaats echt heel schattig allemaal. Verderop lagen een stuk of 50 gekapte bomen, tijd om hout te verzamelen! Was echt heel leuk om te doen, vooral midden in de nacht met wat drankjes op. En vooral lekker chillen, chippies boven het vuur roosteren bij gebrek aan marshmallows. Chris was jarig, dus ik had ballonnen mee genomen, kaarsjes en geprobeerd brownies te maken. Die waren mislukt, ik snap nog steeds niet hoe dat kan. Ik geef de oven maar de schuld, want ze waren geexplodeerd. Maar goed tegenwoordig eet ik alles dus die mislukte brownies gingen ook wel naar binnen. Fijn feestjes.

Oh ja, ik heb een heerlijke tijd hier, ik heb zoveel geluk dat ik dit mag en kan doen! En geluk dat ik ook weer naar huis kan, want dat komt er ook aan.. helaas wil ik zeggen, maar dat is niet helemaal waar. Het is fijn om weer naar huis te gaan. Maar mixed feelings. Op sommige momenten verlang ik naar huis, naar mn eigen plekje weer met alle vertrouwde mooie mensen om me heen en me pukkekind. Mn auto- tje, eten bij pap en mam, even bij manda & j langshoppen. En mn fijne maatjes oh ik kan alles wel opnoemen maar dan dwalen we af. Thuis dus. Maar als ik er over na denk om nu weg te gaan hier, en alles wat hier nieuw en toch een beetje vertrouwd is achter te laten maakt me een beetje verdrietig. Omdat ik zo blij ben hier. Elke dag sta ik op met een big smile & loop ik naar de tuin met mn kopje thee, uitzicht op de remarkebles en lake wakatipu, en elke dag is anders. Natuurlijk, nu heb ik ‘ritme’ door werk, maar alleen al het uitzicht, de mensen om je heen, het dorp zelf. Dus je leeft dag bij dag en hoef niet zoveel na te denken over wat je gaat doen, toekomst en verantwoordelijkheden. Je doet gewoon je ding elke dag, en als er iets leuks op je pad komt ga je dat doen, en is er even niks op je pad dan doe je lekker helemaal niks. Niks moet. Open gewoon je ogen voor al het moois om je heen. En je ziet het wel, dag bij dag. Elke dag is weer een nieuwe dag. Maargoed zo werkt het ‘gewone leven’ natuurlijk niet, en moet je toch een ‘plan’ maken. Op naar huis in juni. En nu ik dat heb besloten, komen die mixed feelings. Ik wil iedereen heel graag zien, maar ik wil hier ook nog zoveel zien! En time flies..

Maar ik heb een ‘plan’ gemaakt, eindelijk. Nog 2 weken werken,en 1 mei vertrek ik hier. Samen met 2 hostelmaten gaan we camper touren op het zuidereiland voor een maand. 11 juni vlieg ik terug en dan ben ik er de 10de! Time travel, super gaaf. Nog keihard genieten dus. En dan op naar huis! En Amanda staat dan op springen, en voor ik het weet popt er een neefje uit!!! En ik ben me bewust van de aankomende babyboom, ik wil jullie allemaal feliciteren en ben heel blij voor jullie! En stop nu maar met babies maken, want ik vind het lastig om dat te missen. En ik wil graag nog een beetje meer reizen. Maar ik ben blij voor jullie and wish you all the best. Ik ga hier nog even van het prachtige leven genieten en tot gauw! <3